دلم که نبض خسته اش ،پر از ملال می زند

به هر تپش به سینه، ضربه زوال می زند

دگر هوای اوج های بی تو را نمی کنم


که عشق چون تو نیستی ،شکسته ،بال می زند

دلم نمی گشاید از نمایش ستارگان


که بی تو آسمان ،نقابی از ملال می زند
 برای صید لحظه ای از آن گذشته های خوش


مدام دل ره قوافل خیال می زند
 خیال ، پا به پای تو ،گرفته دست تو به دست


چمان چمان ،سری به بستر وصال می زند

پرنده ی نگاه من ،به شوق چشم های تو


همیشه تن به آن دو برکه زلال می زند