فهرست وبلاگ من

۱۳۸۸ دی ۱۳, یکشنبه

باران می خواهم



بی هیچ تحمل


هوا می خواهم


بی هیچ کتمان


در این هوای بارانی


تو را می خواهم


بی هیچ تحمل کتمان





اهدا به همه دختران !





یار با من همنوا شد از وفای من شکست


درد با من آشنا شد از نوای من شکست


عقده یی می خواست تاروزی گلوگیرم کند


باخروش ِ نعره ی بی انتهای من شکست


ایده های ( مرد) سد بودن و( بودم ) نشد


کاخ ِ تنگ ِ چشم ِ دنیارا صدای من شکست


من نه تنها زن نه تنها مادرم یا همسرم


عشق این القاب را یکسر به پای من شکست


جلوه ی بالابلند ِ آرزو در من دمید


ساحل ِ آرامشم را ناخدای من شکست


من خودم هستم خودم، بالاتر از القاب ِ تو!


این ( بهای) ظاهری اصل ِ بهای من شکست


کاش اسم ِ بامسمایی به من پیدا کنی


ای که بازار ِ فریبت را بقای من شکست!






 ای تقدیر من!


آتشی افتاده امشب در دل دلگیر من


گرم می ریزد به رویم اشک بی تاثیر من


ای دل آزاده! ای زنجیریی سودای عشق!


شعله بودم آب گشتم تا شدی درگیر من


عشق می جوشد به رگهای تنم با سرکشی


آب می سازد دل ِ سرحلقۀ زنجیر من


هرقدر آتش به کف داری بزن بر سینه ام


ای محبت! ای رسول عشق! ای تقدیر من!


شکوه بیجا میکند طبع سخن ناسنج دل


تا ابد باید بسوزد قامت تصویر من...






ترک می گوید که عشق ما جلال الدین ماست

رهنمای عاشقی و پیشوای دین ماست
روم میگوید که مولانا ی رومی مال ماست
با تمامی وجودش واقفِ احوال ماست
دوست می گوید که آن آزاده از ایران ماست
گوهری ازسرزمین پُرگهر دامان ماست
بلخ مینازد که مولانا ز خون جان ماست
چشمه آب زلال و چشمه حیوان ماست


***
باور من این بود ای همدل ِ صاحبنظر!


نعره جانسوز ِمولانا ست فریاد بشر


قامت آزاده اش چون باد ِ صرصر میرود


از فراز ِ مرزبندی ها فراتر میرود


آن نماد ِ عشق آن مرد ِعزیز و مرد راد


عاشق آزاده یی از دامن ام البلاد


مرد ِعاشق پیشه یی از( بوی جوی مولیان)


عاشق ِ آواره یی ازسرزمین ِ خاوران


درسِ الفت داد عشاقِ نکواندیش را


عاشقی آموخت انسان ِ جهان خویش را


با سر ِ سرمست ِ عشق وبا دل ِ آزاده کیش


با جسارت گفت صدها سال از امروز پیش:


«ازجمادی مُردّم ونامی شدم


وزنما مُردّم به حیوان سر زدم


مُردّم ازحیوانی وآدم شدم


پس چه ترسم کی زمُردّن کم شدم


حمله دیگر بمیرم ازبشر


تا برآرم ازملایک بال وپر...






من موج زکف رفته ی بی ساحلم امشب

غرقِِ سر و سودای لبت چون دلم امشب
دُرميچکد از چـشم من از ذوقٍ خـيالـت
نـم نـم بـه دلٍ موج بـرد مـنـزلـم امـشب
بـا عـقـلٍ پـرانديـشه نـدارم ســرٍ سـازش
بـا عـشـق مـگر حـل بـکنم مشکلم امشب
جـای نـفس ازهردو لبم شعـلـه کشد ســر
چـون مجـمـر آتش شده آب و گلم امشب
کشتی نـبـرم ازدلٍ تـوفـان لــبٍ ساحــل
دريـا طلب و سرکش و دريـا دلم امشـب



عشق را تن پوش جانم می کنی



چتری از گل سایه بانم می کنی


ای صدای عشق در جان و تنم


آن سکوت ساکت و تنها منم


من پر از اندوه چشمان توام


آشنایی دل پریشان توام


آتش عشق تو در جان من است


عاشقی معنای ایمان من است


کی به آرامی صدایم می کنی


از غم دوری رهایم می کنی


ای که در عشق و صداقت نوبری


کی مرا با خود از اینجا می بری
 


سال نو 2010 ميلادي برهمه مبارك باد



دعــا بـــده بـــــروم


دلــم پُــر اسـت فـضـا تـنـگ كــوچــه غـمـنـاك اسـت


عــروس عـشــق بــه زيــر هـزارمــن خــاك اســت


نـه دسـت دوســت نـه ره تــوشــه و نـه روزنـــه اي


سـفـر بـه پـيــش و ره عـــاشـــقـي خـطـرنـاك اســت


بــه دخـــتــرم کــه دم از راه زد شـــبــي گـــفـــتـــم


كــه رســم ومــذهــب عــشــاق رزم بـیـبــاك اســـت


دعـــابـــده بــــروم جــــســـت وجـــوي روزنــه اي


كــه چـشـم هـا بـه ره وقـلـب عـاشـقــان چــاك اسـت


طــلســم جـــاده ي بــن بــســت ســــد مــن نــشـــود


كـه عـشـق سـركــش وچـابــكـسـوار وچـالاك اســت


هــجــوم عـــشـــق زكـــف بــرده اخــتــيــار مــرا


اگــرچــه كــاخ ســتــم گــردنـش بــرافــلاك اســت


دعــابــده بــروم ســرنــهــم بــه مــســتـي عـــشـــق


در آن ســپــيــده کــه انــگــور در تــن تـــاک اســت