یک روز پنجره مانیتور را باز کردیم

دیدیم دنیای مجازی

پر از نفس های تازه ی هوا و پر از چلچله هاست

شما با دست های مهربان به سوی ما می آمدید

ما پرنده دل هامان را درسکوت شما پرواز دادیم

ودیدیم که دنیای مجازی بی لبخند چقدر تاریک اند

و ما چقدر میتوانیم یکدیگر را دوست بداریم

آنقدر حقیقت داری که

رویای من از خواب می پرد

من از صبوری خاک عاشق ترم

بیا با هم جوانه کنیم

دلتنگی شاید زمستانی است

در انتظاربهار...