بی قرار توام و در دل تنگم ، گله‌هاست

آه بی تاب شدن ، عادت کم حوصله‌هاست

مثل عکس رخ مهتاب ، که افتاده در آب

در دلم هستی و ، بین من وتو فاصله‌هاست

آسمان ، با قفس تنگ ، چه فرقی دارد

بال ، وقتی ، قفس پر زدن چلچله‌هاست

پی هر لحظه ، مرا ، بیم فرو ریختن است

مثل شهری که، به روی گسل زلزله‌هاست

باز ، می پرسمت از مسئله دوری وعشق

وسکوت تو ، جواب همه مسئله‌هاست

موجیم و وصل ما، از خود بریدن است

ساحل بهانه‌ای است، رفتن رسیدن است

تا شعله در سریم، پروانه اخگریم

شمعیم و اشك ما، در خود چكیدن است

ما مرغ بی پریم، از فوج دیگریم

پرواز بال ما، در خون تپیدن است

پر می كشیم و بال، بر پرده‌ی خیال

اعجاز ذوق‌ها، در پر كشیدن است

یا هیچ نیستیم، جز سایه ای ز خویش

آیین آینه، خود را ندیدن است

گفتی مرا بخوان، خواندیم و خامشى

پاسخ همین تو را، تنها شنیدن است

بی درد و بی غم است، چیدن رسیده را

خامیم و درد ما، از كال چیدن است

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا كن و نامی بنویس

سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم

كوشش رود به دریا شدنش می ارزد

كیستم ؟ … باز همان آتش سردی كه هنوز

حتم دارد كه به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم

به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد

نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه كه در پیله بماند غزلم

صبر این كرم به زیبا شدنش می ارزد

ماهي شدم تا در زلالت جا بگيرم

قلاب آوردم كمي دريا بگيرم

من روزه داري مي كنم با بوسه هايت

بگذار تا در چشم تو احيا بگيرم

قهرند با هم پلكهايم كاش با تو

خوابي براي بالش فردا بگيرم

اين جمله هاي من بدون تو چه سختند

يك شب مرا از اين من تنها بگيرم

در انتظارت آنقدر اي ماه از شب

بالا ميايم تا كه دستت را بگيرم

دل من!باز مثل سابق باش

با همان شور و حال عاشق باش

مهر ورز و دم غنیمت دان

عشق می باز و با دقایق باش

بشکند تا که کاسه ات را عشق

از میان همه تو لایق باش

خواستی عقل هم اگر باشی

عقل سرخ گل شقایق باش

شور گرداب و کشتی سنگین ؟

نه اگر تخته پاره قایق باش

بار پارو و لنگر و سکان

بفکن و دور از این علایق باش

هیچ باد مخالف اینجا نیست

با همه بادها موافق باش

یک روز پنجره مانیتور را باز کردیم

دیدیم دنیای مجازی

پر از نفس های تازه ی هوا و پر از چلچله هاست

شما با دست های مهربان به سوی ما می آمدید

ما پرنده دل هامان را درسکوت شما پرواز دادیم

ودیدیم که دنیای مجازی بی لبخند چقدر تاریک اند

و ما چقدر میتوانیم یکدیگر را دوست بداریم

آنقدر حقیقت داری که

رویای من از خواب می پرد

من از صبوری خاک عاشق ترم

بیا با هم جوانه کنیم

دلتنگی شاید زمستانی است

در انتظاربهار...