کلاه تو بزرگ بود و پر سایه

سايه ات هم مثل کلاهت بود

من و سبزهای کوچک

در انتظار نور

سوار بر خیالات خودم بودم

که بادی وزید

پلکهایم در افق

گم شد

با سکوت

تو چرامی خنديدی؟

هنوزصدای خنده هايت می پيچد

درپيچ های پيچک های آرزوهايم