به " تو " که بی بهانه تنها بهانه ی بودنی


دلخوشم به زندگی و تار و پود موی تو

به هلال دلنشین و ساده ی ابروی تو

دستهایم گرچه سردند و غریب و بی پناه

گرم می پیچند دور آهنین بازوی تو
...
همچو باران بهاری در میان کوچه ها

سخت می بارد نسیم دلنشین بوی تو

چشمهایت را به روی قاب قلب من مبند

تا همیشه رهسپارم در مسیر کوی تو

ساز دل با سوز تو در گوشه ی غمگین عشق

سخت می گرید شبیه گمشده آهوی تو

جاده دلگیر است وقتی در مسیرم نیستی

عشق می میرد به دور از حلقه ی جادوی تو

شهد گلهای بهاری در میان کوچه ها

شور می گیرد درون آخرین کندوی تو

حرف های آخرم را با زبان دل بخوان