ترک می گوید که عشق ما جلال الدین ماست

رهنمای عاشقی و پیشوای دین ماست
روم میگوید که مولانا ی رومی مال ماست
با تمامی وجودش واقفِ احوال ماست
دوست می گوید که آن آزاده از ایران ماست
گوهری ازسرزمین پُرگهر دامان ماست
بلخ مینازد که مولانا ز خون جان ماست
چشمه آب زلال و چشمه حیوان ماست


***
باور من این بود ای همدل ِ صاحبنظر!


نعره جانسوز ِمولانا ست فریاد بشر


قامت آزاده اش چون باد ِ صرصر میرود


از فراز ِ مرزبندی ها فراتر میرود


آن نماد ِ عشق آن مرد ِعزیز و مرد راد


عاشق آزاده یی از دامن ام البلاد


مرد ِعاشق پیشه یی از( بوی جوی مولیان)


عاشق ِ آواره یی ازسرزمین ِ خاوران


درسِ الفت داد عشاقِ نکواندیش را


عاشقی آموخت انسان ِ جهان خویش را


با سر ِ سرمست ِ عشق وبا دل ِ آزاده کیش


با جسارت گفت صدها سال از امروز پیش:


«ازجمادی مُردّم ونامی شدم


وزنما مُردّم به حیوان سر زدم


مُردّم ازحیوانی وآدم شدم


پس چه ترسم کی زمُردّن کم شدم


حمله دیگر بمیرم ازبشر


تا برآرم ازملایک بال وپر...