با رقص سحر انگیزت



به ندایی از دور دست


در خیابانهای بی انتها


امید را می کاری.


کابوسی هستی قرمز


رویایی مهتابی


با رودهایی جاری


از سینه تا لبهایت


از لبهایت تا چشمانت


از چشمانت تا چشمانم.


ای بغض مانده در گلویم


رودهایت را در من جاری کن


من شرمنده ی تمام این رودهای کوچکم