غم شیرین
دم فرو بسته ام و دور ز هر انجمنم
زهر غربت بوطن آنكه چشيدست منم
بي ريا خاك ره دوست شدم در همه عمر
مهرباني زكسان آنكه نديدست منم
پر و بالي زدم و در طلب مهر و وفا
آنكه زين شاخه به آن شاخه پريدست منم
آنكه در اين قفس تنگ چو مرغان اسير
تلخي رنج اسارت بچشيدست منم
آن صبوري كه غمين بود و لبش خندان بود
به نهان مويه كنان جامه دريدست منم
خسرو ملك غمم بس غم شيرين دارم
شادي از دولت غم آنكه خريدست منم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر